Eylül

Ömrümün son baharlarýnda
Yorulmak mýdýr sevmek?
Yüreðim kýþ kýyametken
Eylülün yapraklarýyla dökülürüm.

Zemheriye varmadan
Turuncunun rengiyle savrulup,
Tozu dumana katýp,
Kýrýlgan zamanlarda
Gölgemden korkarým.

Sigaramýn dumanýnda
Acýlarý içime çekip
Susa susa yutkunurum.
Gözlerimin nemiyle
Anýlarý seyrederim.

Geceler uzun,uykular yarým..
Þimdi daha çok yalnýzlýk !
Yeni çaðýyla utanýrým
Çocukluðum gibi severim
Titreyen ellerimle.
Yazdýðým þiirlere
Mahcupluðum düþer...

16.09.2015
Sosyal Medyada Paylaşın: