Huzura susuzum

Çekmektir bazen hayatý çaresýzce içli bir ah!
Yaza veda eder gibi, mecalsýz nefesin daralýr ya
Kýrýntýlarýyla, öyle derinden yýkýlýr insan iþte.
Þiirlerim acý acý tebessüm ederken Eylül’e
Susuzum kurak mevsimler kadar
Ýlk benim gözlerimde aðlar son mevsim
Ýlk benim kirpiklerimden dökülür gazel...

Bu son bahar, avazým ölüyor içimde ki seste.
Yaralý dudaðýmý sýzlatýr daðlayan gurbet þarkýlarý
Vahh’lara kuruldu bütün saatler,dakikalar kopuk .
Kirpiðim,kaþým þu sefil yüzüm
Çaresiz sözcüklerle sýnav kaðýtlarýndan akýp düþtü...

Kader denen kör býçaklý kansýn kýyamýmda
Duran alnýndan öptürür secde secde.
Ahh þu alnýmýn çatý katýnda,
Tam orta yerinden baþ aðrýlarý.
Hem beklemiyorum artýk, ölüm sokaðýnda..

Anladým ki Hiç bir kalem yazmayacak.
Boþ ellerimi býraktým, gözlerimin kanlý suyuna .
Kalbimi, mürekkepsiz gönlümün menziline asarken aðladý...
Ben aðladým, zamana bu gece.
Düþünceler ölür mü hiç, daraðacýnda...

Rüzgarda dal gibiyken,
Þimdi son yaprak misali titriyorum hüzünden.
Üþümek mevsimi, mekaným soðuk.
Makamým Eylül,
Kar bekliyorum þimdi gamzelerimin çukurunda..

Koþar adýmlarýnla yürü Allah’ýna
Avuçlarýný aç, yalvar hüdaya.
Yüzünü sür KÂBE’min kara taþýna.
Suretini koy yere,çiðnesin nefsini çevir Mevlâ’ya.
Ahh "Bu son Gecem’

18.09.2015

Sosyal Medyada Paylaşın: