ZAMİR-ضمير

Ne çok sýnavlardan geçtik biz, âdem yolcularý
Alamaz gayemizden, birkaç sille, birkaç çifte
Çorak topraklarda ot, imkân, doðum sancýlarý
Bülbülün nâmesidir o, gelen ses, çalan güfte

Sürmez gebeliði fecrin sonsuza kadar elbet
Hangi Sýbyan dimaðýndan çýkmýþ bir ulu devlet
Sallar arþý alayý, melekler sýtmasý bir gün…


Taþýmaz çelik çomaðý, hantal gövdeli bilek
O Hakikat gecesinde, mumdan fenerler söner
Tüm sinsi planlarýn, ardýnda saklý gölek
Katran akan dereler, gülden ýrmaða döner

Saklayamaz hiçbir gök, hüzünden þafaklarý
Yeþillenince dallarýn, son bahar yapraklarý
Ballar arzý senayý, bir öksüz vataný, sürgün


Sence bir iþaret zamiri; þu, o, onlar demek
Baþka bir anlamý yok, seni saymaktan baþka
Ýnsan ki yaratýlýþta, verilmiþ bunca emek
Ýsmi âlâ nakþolmuþ, can, çamurundaki aþka

Bu Tamamlanmaz vaatler, diyerek geçemezsin
Senden önce bir sen var, sen onu seçemezsin
Dallanýr budaklanýr, gizlenmiþ, tohumda bürgün


Güncel dilde dýþ olan öz, içte, içten kanýyor
Hep ondan yüceliyor, madde önünde mana
O Þerefli mahlûkatýn mundarý son sanýyor
Kundaktaki bebeðim, boyandýkça alkana

Zannetme sinendeki kalp, sonsuza kadar çarpar
Yýllanmýþ haþmet urbaný, bir hasta týrtýl kýrpar
Dondurur þehvetini, garip, cilvesinde dürgün


Benlik Allah’a mahsus, herþey onda ‘kül’ olacak
Kervanýna hasret daðlar, engin deniz, düz, ova
Elbette sýnýrlý zaman, gün gelip son bulacak
Bu aðýr hamallýktan kazanç, sayýlmaz kova

Kiminde saðýr, topal, kiminde mahpus emir
Her mahlûkta saklanmýþ vicdan sesidir zamir
Durdurur hasretimi, nurdan mercekli dürbün…


Nam vermez sahte þövalye, sahibinden baþkaya
Uþaklar diyarýnda, mumdan heykeller durur
Bilmem ilaç olur mu tohum, bu kanserli hastaya
Asla dönen vahþinin, kirden damarý kurur

Hesaplar alt üst olur, gelir nurlu bir kervan
Gün döner devran döner, yýkýlýr tahtý havran
O saman alevinden, çiçekler saçar bir gün…

06.10.2015
Abdurrahim KÜÇÜK

Sosyal Medyada Paylaşın: