TÜLEK DAĞI-III
Tutsalardý göl Hakan’ýn sözünü
Yarýnlarý garantiydi, ibretlik
Söndürseler cahilliðin közünü
Olacaktý ati, çantada kekelik
Sabýrsýzca geri döndü o peri
Bozuldu týlsýmý açýldý kutu
Servet geliyordu þöhretten geri
Ol bakýþla almasaydý kaderi
Zoya Tülek Aktulpar’a binende
Gaipten bir sesle açýldý kapý
Hilebaz çeliði ‘pîri’ delende
Suya baþkaldýrdý topraktan yapý
O Tulpar ki þaha kalktý uzaktan
Diyarýmda aldý acý soluðu
Kaçýþ olmaz ermemiþe tuzaktan
Havasý ondandýr, suyu, oluðu
Kuþlar hasretini alýp getirdi
Dediler burasý vatan topraðý
Ayrýlýk ömrümü yedi bitirdi
Tükenmez ümidin, gönül sýðnaðý
Sen olmadan devran dönse neyime
Kurur kalýr kemiklerim etlerim
Tüleðinde oynar kuþlar deyim’e
Cevap vermez kederlerim düþlerim
Eski tüyler dökülmeden yenisi
Getirmez ruhuma ýlýk bir nefes
Yüzmeyi unutmuþ Nuh’un gemisi
Seninle bulacak yeniden heves
Tüm canlýlar sana derdin dökerdi
Taþýrdýn omzunda küheylan gibi
Unutulmasaydýn kimler bükerdi
Açýlmýþ baþýný, baharda tipi
Abdurrahim KÜÇÜK
Aktulpar : Zoya Tüblek’i atý
PÝR :Hýzýr
Tülek : Hayvanlarýn eski tüylerini döktükleri yer
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.