Adýný anmak dahi iþkenceyken dilime
Nasýl sýðsýn gözyaþým ufacýk mendilime?
Memleketim yanarken bir uçtan öbür uca
Vurgun yedim apansýz; olay yeri Daðlýca!
Saklandýðý inlerden sýrýtýrken onca it
Hançerlendi sýrtýndan tam onaltý koçyiðit.
Yaz artýðý bir günde doðrandým lime lime
Ateþ düþtü içime; kime söyleyim...Kime?
Dirense de kalemim, matem tutsa da kaðýt
Çare yok, bugün burda, yazýlacak bu aðýt.
Ki, öðrensin okuyan, neden kanar yaram hep
Nedir beni kahreden ve kimler buna sebep;
.
Daðlýca; sarp yokuþu, dümdüz giden yolumun
Daðlýca; yüz karasý güzel Anadolu’mun.
Deðil mi ki her gece kâbusumda sen varsýn
Issýz kalsýn yollarýn, gündüzlerin kararsýn.
Daðlýca; sinsi tuzak, kod adý ihânetin
Daðlýca; ardan uzak, muhatabý lânetin.
Çöle dönsün her yanýn; varsa bülbülün sussun!
Yaðmur yüklü bulutlar üzerine kan kussun!
Daðýn taþýn ihanet, kan kokuyor ellerin
Zelzeleye tutulsun, yýkýlsýn tünellerin!
Daðlýca; þaheseri, iftiharý Lâin’in
Daðlýca; intiharý, soysuzlarýn, hâinin.
Dem gider devran gelir, keser döner, döner sap
Tarih okuyan bilir; açýk kalmaz bu hesap!
.
Bir millet ki vahdette etmez ise ittifak
Âkibet "Suriye"dir; paramparça, un-ufak.
Havada kalmýþ ise kardeþçe uzanan el
Vatan; savunma bekler, toprak; can denen bedel!
Kastý kavga olana sözüm açýk, gâyet net
Hatalar affedilir...istisnasý ihanet!
Doðrudur, her þehitle benim de yaram kanar
Düþen benim Yiðidim; elbet yüreðim yanar.
Lâkin, þayet yanarsam, aslâ sönmemek üzre
Benimle yanar Þýrnak, kül olur Varto, Cizre!
Tutuþur alevimden Yüksekova, Tunceli
Kanla alýnan yurdun, yine kandýr bedeli!
Zâlimler sanmasýn ki, azmimde noksan olur
Silah saklý mahzenler yer ile yeksan olur.
Þehit kaný kokarken Yurt sathý karýþ karýþ
Ayrý devlet hülyâsý rüzgâra karþý yarýþ!
"Barýþ, huzur ve güven" özlemi bu milletin
Geldik, yine geliriz hakkýndan her illetin.
.
Ey benim kökeni Kürt, canýmdan can kardeþim!
Þâyet sen ses verirsen, bayramýn olur düþüm.
Düþün! Biz ki tarihe destan yazarken birdik!
Düþün! Çanakkale’de siper kazarken birdik!
Düþün ki, parçasýyýz, ayrýlmaz bir bütünün
Düþün ki tanýðýyýz, gurur verici dünün!
Düþün ki o Alsancak senin de emanetin
Birlikte gelmeliyiz hakkýndan hýyanetin!
Elemini yaþarken tefrika belâsýnýn
Ardýna düþmek niye terör müptelasýnýn?
Yollarýn mayýnlarla olurken delik deþik
Nasýl hâlâ aþýlmaz, sabýr denen o eþik?
Yanan senin hastanen, yakýlan senin kepçen
"Yeter!" diye haykýr da çözülsün þu kelepçen.
Teröristin açmazý þeytan ile aktidir
Felaket arefesi! "Dur!" demenin vaktidir!
"Dur!" de ki sükûtundan farklý anlam çýkmasýn
"Dur!" de ki, þerefsizler hergün kurþun sýkmasýn!
"Dur!" de ki, pus daðýlsýn, þer yerine uz olsun
"Dur!" de ki, dýþ güçlerin oyunlarý bozulsun!
"Dur!" de ki, baþlar yere, bayrak gökten inmesin
"Dur!" de ki, Amerika, Ýsrail sevinmesin!
"Dur!" de ki, azap çeksin, kahrolsun kahpe Batý
"Dur!" de ki sona ersin iblisin saltanatý.
"Dur!" de ki, üstümüzde oynanan oyun bitsin!
"Dur!" de ki, karabasan bu Vataný terketsin.
Bitsin artýk bu kavga, müsebbibi el isyan
Teröre destek vermek insan aklýna ziyân.
Tefrikâ, her gün acý, hergün gözyaþý demek.
El ver ki, hayat bulsun, boþa gitmesin emek.
El ver ki, mazlum gülsün, umut, olmasýn mevtâ
El ver ki, hedef huzur, barýþ olsun tek rota.
Uyan da gör ki kimler kýna yakmakta, kýna!
Uyan da bir "YETER!" de; uyan! Allahaþkýna!
Mecit AKTÜRK