Uykusuz kumlarda sessizliði çiðniyor vakit Havada orkide kokusu, uzaðýnda sensizlik Bir toz bulutunu süpürüyor ansýzýn rüzgâr Güneþi emziriyor bir kadýn, koynunda an Tüm kapýlarý üzerime kilitleyip, aðlýyorum
Küflü asýrlarý çözüyorum sarý mumyalardan O riyakâr aþklarýn izdüþümlerini aralayarak Kendi eksenime yaðarken kar, mevsim bahar Kendi içine sürüklenen zincir baklasý gibiyim Yorgun omuzlarýmda hüsran, boðuluyorum
Ýstesem duyarým seni, özlemle okþarým ellerini O sevinin gizlerinden bile geçerim buzdaðlarýný Sesin eksil bir konser, hüznümün derinliklerinde Sahipsiz bir yongaca yüzüyorum sarý denizlerde Kendi ýþýðýma pervaneyim, aþka kanatlanýyorum
Düþe sarýlmýþ sancýyým, bulanýk sular gibi ruhum Parmaklarýmda alev, yerle bir sensiz çocukluðum Hangi mevsimde arýyorsun beni, aylardan þubat Umutlarýn rengi hercai, avuçlarýmda menekþeler Rüzgârýn þarkýsý var dilimde, seni mýrýldanýyorum