DİRİLİŞ

Düþer Eylül yapraklarýndan,
ömrün mavi transýna,
bir damla kan...

Çizgilerle yolumun,
çýkacaðý yere,
sorgu evlerine Ýstanbul’un...

Yere düþen bir damla kanda
doldu gözlerime intihar yüklü bulutlar
gölgemin bile kaybolduðu hücre duvarýnda
çoðaldý dudaklarýmda bildiðim dualar...

Yaþamak; ateþ üzerinde plastik eþya.
Sýðmýyor rüyalardan kopup gelen zamana,
ne varsa kusmak geliyor içimden,
yýldýzlarý býçaklanmýþ o ana...

Þimdi içimin aðýtlarýna dokunma ey katil rüzgâr!
senin sonbarýna inat,
binlerce bahar takacaðým saçlarýma,
çocuksu düþler çalýp uykularýmdan,
týkayacaðým nefesini,
tilkiler büyütüp çýðlýklarýmdan...


Sosyal Medyada Paylaşın: