KAN DAMLADI SAKALLARINDAN

Kan damladý sakallarýndan
Akþam üzeri idi
Ankara’nýn soðuðu çivi gibi iþliyordu içlerine
Bir haber düþtü yüreklere
Kutup yýldýzý asýldý denildi
Üç gün sonra duyulmuþtu
Sinirler gerildi yavaþ, yavaþ…
Sevgi adýna beslenen tüm güvercinler
Uçtu göðüs kafeslerinden
Babilin asma bahçelerinde üzüm
Toplamýyordu elleri
Gece uzundu
Mezar uzundu
Beraber girdiler mezara
Gün boyu sakladýlar göz yaþlarýný
Tedirgin oldular
Telaþlý oldular
Öfke ve kin
Kan damladý sakallarýndan
Çengel býyýklarýna astýlar zamaný,

Memleketlerine dönemediler,
Dönüþ yollarý kapalýydý,
Her taraf kardý,
Çocuklar karlý bir sabahta
Karlý bir adam yapmýþlardý
Kardan adam hiç erimez sanmýþlardý,
Þehre o gece lanetler yaðacaktý,
Sadom ve gamora gibi yere batacaktý,
Ve bu yüzden terk ettiler en güzel odalarýný,
Ve yastýklarýn altýndan çýkardýlar, pusatlarýný,
Kaçýp gittiler, uzaklarda dumaný tüten bir eve
Üç gün üç gece misafir kaldýlar, ve sonra döndüler
Üzerlerine yýkýlacak sandýklarý evlerine

Çocuklar kardan adam yapmayý ihmal ettiler bunca yýl
Öfke ve kin beyaz bulutlardan düþtü sakallarýna,
Ve atmaca bakýþlý adamlar çýkýp geldi kýbleden
Yüzlerini örtmüþlerdi arþý ala bir örtüden

Emaneti alýp ilk sahibine ve son sahibine götürdüler,
Ve yüreklerine,
siyah beyaz fotoðraflarýný iliþtirmeyi unutmadýlar
Ankara soðuktu, kaný donuyordu insanýn
Bir kara tren geçiyordu, þehrin içinden,
Ankara tren garýna bakýyordu bir yolcu trenin penceresinden,
Bir kaçak tütün sardý adam aceleyle yakýp dudaklarýna götürdü,
Ýçindeki taþýdýðý sonsuz yüke hamaldý,
Oturdu trenin penceresinden dýþarý doðru üfledi dumanýný
Bir gün sonra Dicle kýyýsýnda,
elinde olta balýk tutmaya baþladý adam,
Ve yüreðinde binlerce adam baþ kaldýrýyordu,
Sabýr diyordu sadece, ya sabýr,..
gerçekten sabýr mýydý çaresizlik miydi?
Akþamüzeri eve dönerken uðrayýp balýkçýya iki üç kilo balýk aldý,
Gece uzadý, uzadý, kalktý adam, yatsý namazýna durdu,
Eli asalý, arþý ala dan kýyafetli bir adam düþtü gözlerinin en son ufkuna
Bakakaldý, bakýþlarý uzadý,
bir ay dolunay idi, dolunay eli asalý idi……

Çocuklar uzak olmasý gereken yerde bir kardan adam heykeli yaptýlar,
Güneþ doðunca eridi kardan adam, çocuklar üzüldü buna,
Zaten olmalarý gereken yer deðildi orasý
Yýllar önce biri buraya yakýn yerde asýlmýþtý,

Orda oturanlar hala o asýlan adamý görürler o yerde
Adam bin bir tebessüm içinde, gerisi siyah beyaz bir perde……..

Sosyal Medyada Paylaşın: