Ateşleri üşütmeyelim yeter.

Ateþleri üþütmeyelim yeter.

Gökyüzü mavisine
Yapýþtýrýlmýþ gibiydi martýlar
Ýhtilal görmüþ bir akþam vuslatý,
Dökülüyordu Marmara’ya,
Evlere çekiliyorduk eski otobüslerin içinde,
Mülteci bir yalnýzlýðý iade edip
Geçmiþ zaman kiplerine,

Gece ýþýðýný kesiyor saçlarýmýzdan,
Daha da siyah sakalýmýz,
Kov beni diyorum ey fecri hayal
Kov beni çocukluðumun mavi cennetinden
Fiyakalý fotoðraflarý çýkarýp albümlerden
Basmakalýp ciltlerden hüznümü,
Ýkinci bahar beklemiyorum
Bedenimi eskiten
Eskici mevsimlerden,

Ýmgelerle yaþýyoruz mahþeri
Akrep çukurunda ararken beynimizi,
Zaman dudaklarýmýza sýkýþtýrýlmýþ bir tabut,
Kefen yok,
Ýçinde upuzun yatan kar gülleri

Anlatmasý kolay deðil Yunus dilinden þiirleri
Yýldýzlarý fakir bir akþam
Dökerken üstümüze gürültüleri
Kalk gidelim yaðmur ýslatmadan caddeleri,
Gök üstümüze dökmeden taze ölüleri
Oturup evlerin bacalarýný koruyalým yýldýrýmlardan
Asmalarýn pirlere üzüm verdiði zamanlarda,
Hasan Hüseyin’e cennet meyveleri ikram ettiðinde Cebrail
Tüm melekler siyah bir çul giymiþlerdi hani,
Üstündeki gömleðini bir fakire verip
Siyah bir çul giyince üstüne Ebubekir…
Süt yerine kan akarken bebeklerin dudaklarýndaki susuzluða
Ah kerbela… Bela mý bela, gitti canlar caný, gönüller sultaný,

Gayrý dayanamam cellâtlarýn ayaklarýna kaldýrým taþý olmaktan,
Uzatýp boynumu pamuktan ipliklere pasaport alamam bedenime,

Deliksiz uykularýndan uyan koþ pencereye bak kýzýl kýyamet,
Þehrin üstünde boþlukta duruyor mezar taþlarý
Gece kan pelteleþiyor damarlarýmýzda,
Ýmgelerle yaþadýðýmýz hayat ne Fýrat’týr ne de NÝL
GÖNÜL CEMREMÝZE DÜÞEN TUR DAÐINDAN BÝR KANDÝL…
ATEÞLERÝ ÜÞÜTMEYELÝM YETER.


Sosyal Medyada Paylaşın: