TAHASSÜRE DAİR

Hýçkýrsam kimse duymaz aðlasam susar alem,
Bundandýr tebessümü ömre haram kýlýþým.
Gönül kimi zikretse kinini kusar alem,
Ýç çekip yâr deyince sessizce yýkýlýþým,
Hiçliðe yol alýrken yari anmam bundandýr...

Yeni öðrendiðimi evvelden biliyordum.
Çünkü Kalubelâda Hakk’a yemin ederken,
Ýlk orda hüzünlenip ilk orda gülüyordum.
Hiç zafer kazanmadan tam seni yendim derken,
Sana maðlup olmayý zafer sanmam bundandýr...

Her adýmda bir þehir býrakýrdýn ardýnda,
Her adýmda bir þehir uzaklaþýrdýn benden.
Sana olan sevgimi her lâhza duyardýn da,
Susardýn, konuþmazdýn, tek söz duymazdým senden.
Bir yalana inanýp sana kanmam bundandýr...

Sussam kýyamet kopar konuþursam ölürüm.
Adýný fýsýldasam silinecek günahým.
Biliyorum, ölürsem kalbine gömülürüm.
Gün geçtikçe artsa da dinecek bir gün ahým,
Bir umut bekleyerek her gün yanmam bundandýr...

Evet! her gün her gece yollarýný gözledim.
Ben ki Kâbe diyerek sana gelmek isterken,
Bitâp düþtüm, yoruldum, seni ne çok özledim.
Oysa çok þey deðildi bir kez gülmek isterken,
Sensizliðe aðlayýp sana dönmem bundandýr...

Ölümü Kabil buldu günahýný ben çektim.
Habil gibi yakarýp cennete girmek için,
Sahi sensiz yaþayýp sensiz mi ölecektim?
Yavaþ yavaþ dolarken ömrümde koca hiçin;
Günahýmla yanýp da külsüz sönmem bundandýr...



Ertuðrul Yýldýrým
Sosyal Medyada Paylaşın: