BELKİ de GİTMESEYDİN...

Ve gece her zamanki gibi ölüm kokuyor
Bilmiyorum, ayrýlýk kaçýncý kez iç çekti
Bilmiyorum, kaç gündür gözlerim böyle nemli
Yüreðim böyle buruk ve hatrým niye kýrýk...
Ve hece her zamanki gibi zulüm kokuyor
Güya sen geldin diye tüm dertler dinecekti...
Gittiðin günden beri çayým hep böyle demli
Gitmeseydin... inan ki aðlamazdý hýçkýrýk..

Ne zaman ne de mekan ne sensizlik duygusu,
Ne solumdaki sýzý ne de gül kýrmýzýsý,
Belki geldiðin gibi bir anda gitmeseydin.
Belki biraz kalsaydýn gülecekti gözlerim.
Artýk umrum da deðil þu hasretlik kaygýsý,
Canýmý acýtsa da terkediliþ sýzýsý,
Keþke diyorum keþke, keþke hiç bitmeseydin.
Bitmeseydin... canýný acýtmazdý sözlerim...

Þimdi meczup gönlüme geceyi yar sayarak,
Bir zümrüd-ü ankayla ölüme varýyorum.
Ve sensiz her anýmda bir ömür yaþlanarak,
Yüreðimdeki kaný yaþ diye döküyorum.
Bir meçhulün içinde gençliðime kýyarak,
Bütün acziyetimle O’na yalvarýyorum.
Dünya denen mekanda bir ömür dýþlanarak,
Ölümün nefesini ölümden söküyorum...

Ertuðrul YILDIRIM
Sosyal Medyada Paylaşın: