Yollar karanlýðýn esintisinde, Önümde uçuþan yapraklar, Gözüm öyle dalýp gidiyor uzaklara; Kaçýþan hayaller, umutlar, Onlar kururken burada mýydým? Sürünürken dilimi yutmuþ; Baþucumda insanlar dururken burada mýydým? Ruhum yalnýzlýktan çürürken, Ýnsanlarýn gözünde ben; Büyürken… Nereye kaybolmuþtum, Dardý bu ezip geçtiðim topraklar, Ah þu topraklar ki ancak; beni paklar, Ölüm acýtýr mýydý ki þimdi; Kaç kere ölmüþtüm, Eskidi diye kaldýrmýþlar ya dert köþemden; Musalla taþýmdan da mý olmuþtum!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.