Sevinçlerle hüzünlerin arasýnda ayarsýzlýk, Bazýlarý, ikisinde de birer gün kalmýþ gidiyordu, Sessiz hýrsýzlar, maneviyatý çalmýþ gidiyordu, Hava güneþli, yollar düzgün, imkanlar elveriþli; Koþacaktý ayaklar, topalmýþ; Yarým yamalak gidiyordu. Bir köþeye toplanýyordu herkes; Yalnýzý, öksüzü, dilsizi, evsizi, Dertlisi, neþeli, endiþelisi, Çeþit çeþit millet çoðalmýþ gidiyordu. Deliler vardý, Ahh deliler! Dünya çayýrýna, salmýþ gidiyordu. Haysiyet yoksunlarý, olabildiðince alçalmýþ, Kimseler vardý, çokbilmiþ gidiyordu.
Bir ben vardý benden uzak; Kýçý kýrýk bir minibüsün arka koltuðunda, Kahverengi gözlü bir kadýnýn yüzünü hatýrlayarak, Anýlara dalmýþ, gidiyordu. Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.