Günün Aidatı, Gerçeğin Sızısı...

Sonra baharlar bilirim,
Yorgun argýn umutsuz...*

Ellerime yazdým
her geçen gün
eriyen zaman
izlediðim gölgeler...

parmak uçlarýmda zonklayan hazin bir mektubun
göz bebeklerine yükleniþi gibi zorunlu...

En çok anlattýðýmýzdýr
konuþmadan olan
gözlerimin içinde
gözlerinin sorusu...


Bir bilet
talihsiz güne...
onlar bilmiyorlar yeterince
kendimin içinden geçenler
kim duyarsa ona anlatacaðým...

bir çocuk sürüsüyle beraber
yaklaþacaðým onlara
eðer hissederlerse,
þu içimdeki düzeni.
onlar sanki yokmuþlar gibi...

bir pencerenin aðzýnda yatsý vakti
giden gidiyor iþte
ölene kadar kendimle konuþacaðým...


Ýrkildim
bir esaret gölgesi
durdukça duran
dünyaya tükürdüðümde geri döner..
yaklaþýyor

uzun bir rüzgar
çölü birbirine katacak
sarý yayýlacak
örtünsen ne fark eder..

aþaðýlara inerken gök
kuþlar serzeniþteyken
bir kaç güne sýðabildi mutluluk
tam ortasýna koydu beni..
Ellerime yazdým
her geçen gün
eriyen zaman
izlediðim gölgeler..

þeffaflýk yanýltýr tüm bildiklerimi..
Ýçimde dolaþýr uç uca baðladýðým rüyalar
seni sevdiðimde kalkýþtýðým iþler gibi,
cüretkar...
Müzik olup gelirsin içeri,
seni duyar bir kuþ gibi

uçmanýn verdiði tüm heyecanlar.
Bir ev çevrelenir senin gölgelerinden ,
ve seni ikameti seçerim ruhumun ,
kaldýðý müddetçe kalkýþtýðý iþlerden piþman olmayacak...
Ýçimdeki harflerle seni büyütürüm
ay bizi bakar eteklerinde gümüþ sancý ....


ortanca mutluluðumda
iþte yine deniyorum metaneti
ne kadar sussam
o kadar parça düþüyor
Gümüþ dolu ay...
bir çiçek saksýsýnda kanýyor
öykündüðüm çiçekler
sana bir müzik vermeliyim...




Sosyal Medyada Paylaşın: