Bir zamanlar birisi vardý düþünürdüm gece gündüz Aklýmdan çýkmazdý hiç, bellemiþtim onu hürmüz Ne zaman ki bozuldu aramýz , çýktý gitti hayatýmdan Hissetmeye baþladim kendimi o günden beri dümdüz
Ne bir duygu kýrýntýsý, ne bir yaþam kýpýrtýsý Duymuþ olduðum tek ses paslý kapý gýcýrtýsý Ne bir gelenim var ne bir gidenim rüzgardan baþka O da olmasa yakalanacaðým ölüm adlý aþka
Nasýl bir güzel ki bu herkes ona tutkun Gördüðümde tutulacak belki benim de nutkum Hatta belki dayanamayýp heyecandan duracak kalbim Her ne olursa olsun ona ulaþmak yegane tutkum
Muhtemelen dönüþü yok, gelmiyor onunla buluþan Ona baðlanýyor sanýrým her kulaðýna konuþan Dünya tatmin etmiyor onunla tanýþaný herhalde Ya da kendine çekiyor kaçmaya çalýþaný herhalde.
16.08.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Başaran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.