Parçalanan yüreðin dökülen kan izinde
Hasretin boranýna sarýldý çýktý Canan
Ne yol belli gözünde nede fer var dizinde
Yanaðý gül goncasý yarýldý çýktý Canan
Döne döne severdi getirirdi diline
Kendini benzetirdi çölde yaban gülüne
Ne küstü ne barýþtý kapýldý yaz seline
Þol cennet ýrmaðýnda haz ile aktý Canan
Kat ettiðin yollarda mihenk taþý olmuþtu
Gözleri saðanaktý çukurlarý dolmuþtu
Yaratana sýðýnan ondan ilham almýþtý
Urun urun gezerek uzaktan baktý Canan
Dara düþtü yüreði telkin etti gitmeyi
Zamanýn diþlisinde azar azar bitmeyi
Merhamete sýðýndý azýl etti fitneyi
Göklerde süzülerek yýldýzlar yaktý Canan
Çim döken yüreðine kirpik kirpik vuruyor
Aþkýn Nazenin hali boynu bükük duruyor
Daracýk kalan gönül yine hayal kuruyor
Sabrýný Nadas edip gözyaþý ekti Canan
Gönül yolu görünmez varýp da, girmeyince
Atlas libas bilinmez otaða sermeyince
Ruhu bedenden alan kederi görmeyince
Yýrttý keten gömleði ipini çekti Canan
NOT : Urun Urun, gizli gizli.
Manisa
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.