Gülen gözlerinde gölgeler gördüm.
Sanki "tadým-tuzum, yok" der gibiydi...
Sabrýný sýnayan öfkeler gördüm
Çömeldi, bana da, "çök!" der gibiydi.
Ýnsan bu! Gün gelip kalsa da darda
Bir çare gizlidir her müþkül, zorda.
"Sana anlatacak çok sýrrým var da
Önce sen içini, dök" der gibiydi.
Hâline bakanýn sýzlardý içi
Anlardý varlýðý, yokluðu, hiçi
"Görmeyi bilene herþey geçici
Bâki olan bir tek, Hakk" der gibiydi.
Bel iki büklümdü, yol çýkmaz sokak
Kaldýrým taþlarý yüksek! basamak
Saçlar dile gelmiþ, "ibret için bak,
Gördüðün kar deðil, ak" der gibiydi.
Nur yüzlü biriydi; sanýrdýn Velî
Cahili irþâda yeterdi hâli
Sohbet dem aldýkça çözüldü dili
"Geçen gün ömrüme, ek" der gibiydi.
Yorgun bakýþýnda cýlýz bir ýþýk
Benzi sapsarýydý, eller kýrýþýk
Hedef belliydi de, yönler karýþýk
"Beni bu dehlizden, çek" der gibiydi.
Sordum, "kimin-kimsen, komþun, akraba
Evlâd u iyalin yok mu beybaba?"
Derin bir âh çekti; "beyhûde çaba,
Her sorun kalbime, ok" der gibiydi.
Belli ki gönlünde mevsimler kýþtý
Mutluluk zamana karþý yarýþtý.
Ýþaret parmaðý söze karýþtý;
"Bu yaþlý kimsesiz, tek" der gibiydi.
Mecit Aktürk