Ne kadar yaþadýðým acý ve zorluk varsa, hep sevdiklerimin imzasýný altýnda gördüm.
Evini temizleyen gördüm, beynini temizleyen birini görememek ne yamandýr.
Dürüstlük birilerinin manzarasýna kapatan bir aðaçtý rüzgara direnen, o aðacý istemeyenleri gördüm.
Hani hep birisi vardýr, moralin bozukken bile, onunla gülersin ya iþte o sen miydin?
Yanlýþý gösterirken buðuz edenler gördüm.
Gömeleðinin ilk düðmesini yanlýþ ilikleyenler oldu. ve sonrasýnda bu yanlýþmýþ deyip, yanlýþý kimi zaman görmeyenler gördüm.
Hayat dediler;
Gecesini, gündüzünü, seher ve vaktinde kanat çýrpan kuþlar gördüm.
Ne anlatsam bilmem ki yanlýþlar gördüm.
Yanlýþlara kahkaha atanlar gördüm.
Hayat ne tuhaf deðil mi?
Sevgiler gördüm üç kuruþa satýlan.
Sevgiler gördüm yalana kurban edilen,
Sevgiler gördüm ihanete çemberinden arkadan yaralý yürek kanatan,
Sevgiler gördüm can uðruna can koyan,
Sevgiler gördüm soysuzluðun elinde yaðmalanan.
Sen gibi kýþ gördüm kar beyazý duþ..
Bahar gördüm rengarenk yedi veren.
Ve son bahar, iþte bak bir aðacýn dalýna asýlý iki yaprak gibi sallanýyor bütün umutlar.
Bazen diyorum bir doru gibi aslýnda týrmanmak gerek daðlarýn zirvesine,
Bir þahin olup kanatlarý kapatarak düþmek gerek uçurumlarýn en derinine,
Yok, yok bir kartal gibi deryalarýn ufuk çizgisine yol almak gerek.
Ve Gök yüzün aðlasýn ardýn sýra.
Güneþ yas tutsun elifce kelamýndan can uðruna.
Bazen diyorum dilsiz acýlarýn çýðlýklara eyvallah etmeden bir damla þebnem olmak gerek, akmak gül dalýndan topraða doðru..
Þiir Kamil Üci
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.