Gideyim belki kavgasýz ve uykularýmýn parçalanmadýðý bir gece de sensizliðe sarýlayým,
Baþ yastýðým hasretin, acýlar yorganým olsun.
Belki uyurum sabah ezanýnda yeniden uyanmak için..
Belki uyanamazsam ve sen selayý duyunca þaþýrma ey uzaklarda can dediðim yýldýz.
Hani ben sana olan sevgiyi taþýyordum ya o yorgun bedenimden,
Hani o sen diye oradan oraya koþan ayaklarým üzerine bir daha doðrulamazsam, var uzat musalla taþýna tenimi.
Sen diye son kez çarpan kalbim dürmüþtür artýk..
Sonra aðlama, gülümse çünkü gülümsemeni özlemiþtim.
Hani susu demiyorum, eðil kulaklarýma o sözü söyle.
Bana bakýnca eðer gözlerim sadece gök kubeye bakýyorsa sakýn üzülme,
ben seni orada görmüþümdur.
Unutma ben çalýnmýþ düþlerin duraðýnda öylesine sen doluyum.
Biliyorum kara toprakla örtecekler üzerimi ve belki sen bir dua okuyacaksýn ardým sýra.
Boþ ver be can kime baki kaldý ki bu dünya.
Arkaný dön, bir kahkaha daha at hayatýn orta yerine.
Sonra sende ateþ böceðim oldun. kýrpýþarak tükendin diye Mýrýldan bir þarký ve sesin yankýlansýn..
Zifiri karanlýklardan hiç korkmadým bilesin.
Yalnýzlýktan da,
Tek baþýna dalýnda düþen yaprak gibi savruluþuma da yoktur sitemim.
Bilirim ömrün vuslatýna vakit tamamdýr.
Diyorum ya sabah olan da ezandan sonra sela duyarsan þaþýrma ve üzülme ben sen deyip gitmekten de bahtiyarým.
Þiir Kamil Üci
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.