Ýnceden bir maraz sýzlar gönlümün harap köþelerinde Ram olmuþ ruhumda iðreti kaldý beli kýrýk taatler Bu rehavetin koynunda durulmaz böyle uyunmaz gecelerinde Bitmez dudaklardaki bu mükerrer cümle biter saatler.
Bin yýllýk münzeviyim kalabalýkta irþadýmdan eser yok Gün yüzü göstermedim bir kere küflü tefekkürüme Bir yanýmda surura bürülü tecelli bir yanýmda korku çok Hangi umut su serper bilmem baðrýmdaki nar-ý kalbime.
Nice muðlak tahayyüller besledim kifayetsiz kaldýlar Halasýma aktan ak ölüm gerek can çekiþmesiz Ölmez canlarým vardý can otaðýmda bir bir öldüler Kimselerim kibriyle övünmekteler yarsýz kimsesiz.
Ýçimde sessiz bir münacat duyulsa yerler sarsýlýr Bir lahza olsun söyleyemedim þu tebdili halimi Bilirim eðri büðrü düþmelerden doðru kalkýlýr Silinmiþ fikrimin yadýndan mazlumun ahý anmaz zalimi.
H.AYNACI
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hafıze Aynacı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.