Ben bugün gözlerinden inen bir adamým
Müstear ismim “muhbir”
Çaþýtlýk kuluçkalý bir bahaneyle
‘Hiç kimseye’ söylediðim aþkýn ilk adýmý olacaðým
Ýçime yýðýlý çelenklerin gölgesiyle
Ölmekten korkmayan biriyle yatacaðým
Aklý olan her suç günahtýr biliyorum
Katil olan bilir en iyi ölçüyü
Ben ki üzerinde mazinin öldüðü nice benim
Kalbi ýlýman süslerime bakýp aldanmayýn
Þiirden daha çok þeyler de var ben de
Bir türkünün ýslýkladýðý yalnýzlýklarým mesela
Ve çürümüþ gökyüzünün ýþýksýz yýldýzlarýnda
Var ettiðim halklarým var benim
Ben ki bir süngüyüm kurþunu biten askerlerin tüfeðinde
Ölümün her an saf deðiþtireceði bir savaþta
En canlý yaþayaným
Bilen bilsin diye deðil yaþýyor olmam
Ben en çok daha sonrasýna aþýðým
Ýçin de kývýlcýmlar parlayacak kavisli yarýnlar mesela
Mýsmýl olmayan bir kalbin þahlandýðý kadýn
Kanýnda uçuþan sevdalara eþlik ederek gelecek gibi
Þenlenip coþtuðunda sesi
Ve gözlerinde gösterdiði her korkuyu sakýncasýz
Söyleyebildiðinde hilafsýz
Ýþte ben ona aþýðým
Kaç yýl yaþadýðýmý saymasýn ne olur sevenlerim
Daha kaç zaman yaþayacaðýmý kimse bilmezken
Her an ölmenin arkasýndan var edildiðim ana aþýðým