/bahar parkýnýn kýþ köþesinde, sicili bozuk bir mantar tabancasý patlar/
parkta oynayan çocuðun elindeki, içi hayal dolu balonlar patlar aðaçlar kökünden sallanýr, ayný anda havalanýr dallardan kuþlar kaybolur havanýn rengi, gökyüzünü metal yýðýný bulutlar kaplar… ve çocuk sorar: -annem, namluya karanfil eksem büyür mü..? anne.., bir ölünün sessiz rengindedir, susar… karanfiller de iþte ilk defa o gün, köklerini gözyaþlarý ile sular…
çocuk anne yüreðinden sýyrýlýp., bir kar tanesi gibi yere düþer küçük bedeni ölüm olup erimiþtir., öyle aðýrdýr yani þarapneller namluda açan bir karanfil, yaþam öyküsünde son rüyaya girer… ve çocuk sorar: -annem, gökyüzü çocuklarý da öldürür mü..? anne.., baðý çözülen dizlerinin üstüne çöker… gökyüzü utancýndan yüzüne bakamaz güneþin., arkasýný döner…
/gözyaþlarý damlar yürekteki kor ateþe, dünyanýn yanardaðlarý patlar/
bir çocuk ölünce bütün anneler ölür, söner yeryüzünde ýþýklar zemheri soðuðunda donar doðacak güneþler, yarýnlar aðlar yokluk vadisinin kurumuþ nehirleri., olmayan denizlere akar ve çocuk sorar: -annem, acýktým, süt kaldý mý memende..? annenin., çöl misali kurumuþ göðsü yanar…, silinir mutluluða dair haber baþlýklarý, yerine acý çýðlýklar konar…
…………………………,
/sýrtým kýzgýn lavlarda., gözlerim gökyüzünde bir çocuk yýldýza bakar çaresizliðimden ateþ alýr beynimde bütün fitiller, insanlýðým patlar………/
Cevat Çeþtepe
Sosyal Medyada Paylaşın:
uzungemici Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.