EVLADIM Hayatýn ki mecrasýnda gitmezse eðer; Üzülürsün, yanarsýn... O ki illaki sokar seni mecrasýna ve lakin; Kalbin paramparça dönersin. Girdaplarda yüzersin. Çekici kýlýnanlardaki sabýr savaþýný kaybedersen; Ve meyledersen...
Hayatýn mecrasý ne ki: O sýratý müstakimdir. Hani þu bildik þeyler, Eline, diline, beline sahip olmaktýr.
Çekiciler ne ki: Seni Allah’tan uzaklaþtýran her þeydir. Bugün, paradýr yarýn oyun, Bugün kadýndýr yarýn lakýrdý. Ve tembelliktir en büyük çekicilik.
Ve sýnav ne ki: mallardan , meyvelerden eksiltme, Hastalýklar ve korkular...
Peki nimet nedir? Ta baþtan yolun sonunu görebilmektir. Ve Hayatý ona göre örebilmektir. Çekicilerden uzak durmaktýr.
Ne mümkün? O’na sýðýnmakla mümkün. Ne mümkün? O’nu anmakla mümkün Ne mümkün? Sadece ibadetle mümkün.
2004-09-05
Sosyal Medyada Paylaşın:
selahattincansız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.