Dalgalarda Bebek Çığlıkları

sýð denizin üstünde tütün istifi gibi iltica güvercinler
saða sola yalpalayan bir motor
kapkara yarýnlara açýlan ölüm ummaný
çaresiz bakýþlarda üþüyen insanlýðýn namý

ah göðsümdeki aðrý
limelenen canda týrmýklarý henüz zardan çýrpýnýþlarýn
ruhumda yankýlanan çýðlýk
kýlçýðýmda iki büklüm hali çaresizliðin ah
ölüm beyazý suskularýn
seher yeliyle düþen kanadý

kuþlar böyle mi ölürdü
göðse vura vura mý
nefesi yýrta yýrta mý

yanýyor avuçlarda gün
düþüyor maviye is

serçe yüklü dalgalar geliyor sessizce bekleyen kýyýlarýmýn kucaðýna
pürhun içimin kesilen pýhtýsý
doðranan sancýlarýmýn kaskatý kahrý

ah Akdeniz turkuazlarý kadar efkarýmýn doðmamýþ fecri
baþýmdaki çaput
kirpiðimde ki sýzý

‘’hiç çocuklar ölür müydü’’

ah bu vahþet bu katliam
minicik eller solan benizler

sefaletin kusmuðu sömürgenlerin dimaðýnda salya
köpürmüþ nefislerinde kuduz iniltilerin doyumsuzluðu

mavzerler parçalasýn bu bedeni
yaðmasýn yaðmur öpmesin alnýndan yerin ne çýkar
ney’ler ölü doðuruyor ölü kefenliyor denizler
kaburgalarýmda kýrýklarý henüz suyunda ceninlerin
köprücüðümde karýncalarýn susuzluðu
yalpalayan göçlerin ciðerlerimden yükselen dumaný
geçiþlerinde siren sessizliðinin göðü alaþaðý eden vebali

kan sýzýyor güvercinlerin kanatlarýndan yüreðime
aðlýyor utanç
hiç dinmeyen sesleri bebeklerin
beni mülteci bir kefene sarýp ta diplere çekiyor...
Sosyal Medyada Paylaşın: