Türkün Ölümsüz Neferleri

ey! Benim ölümle kucak kucaða Mehmetlerim
bir avuç toprak uðrunda Daðlýca’da Hakkari’de Tunceli’de …
dört bir yanýnda yurdun
yýldýzlara yükselen yiðitlerim
ah! Semalarýmda ki mahþeri makber
sýzýsý arþýn kan zinaklýyor bakýþlarýma
yarýlmýþ göðsü þafaklarýmýn
ah oðul ah kýnasý yüreðimde
avuçlarýmda ki kaybým,
aþým ekmeðim yoksulluðum umutlarýmda
koklayamadýðým doyamadýðým kansýya
doyumsuzluðum açlýðým oðulcuðum
her yer karanlýk, her yerde hain pusu
þimdi !Þafak türkülerimde
hýrýltý tutan çýrpýnýþý serçeler
sancýlarýmama sancý doðuruyor
þurada kollarýma yürüdüðün
aðzý açýk kalan gün !

ah! Benim yetim düþüm
sýðýnaðým ham umudum yarýným
kuru ekmeðim tüten ocaðým

yaðmur akýtýrdý çatýmýzdan
ýslanýrdýk titreyen kimsesizliðimizde
koynumda o kara kara gözlerinle
bakarken düþlerime
kýrlarda top koþturmanýn rüyalarýna
dalar giderdin

dizlerimde suskunluðu ninnilerinin
avuçlarýmdan silinen izleri parmaklarýnýn
buz keserdi ellerin
kýymaz ýsýttýkça nefesimde
moraran parmaklarýndan
gelincikler saçýlýrdý gönlüme
çiçek bahçesine dönerdi otaðým

ýþýðýndan meneviþlerinin güneþ doðardý buhranlarýma

boynuma dolanan minik kollarýn
kara lastikli ayacýklarýn

feryat feryat figan Yarabbi!

söyle ! Annene oðulcuðum hangi daðdan
çýðlýklarýma dikiliyor

aþýma gülüþünden kan doðranýyor
sarý perçemlim yaðýzým
poyrazým Karadeniz’de

uykularým yamalý bölük pörçük
o peltek dilinde yarým kalan sözlerin
yerlere saçýlan dokularýmda yýrtýlýyor

ah! Oðlum bakýp bakýp
iç geçirdiðin büyük vitrinde ki o ayakkabýlar
giydiremediðim haki parka
ciðerlerimde limeleniyor

boðazýma dolanan baðlarý postallarýnýn
koynumda üþürsün diye sakladýðým künyen

yakamoz gelinin iki büklüm halleri
sus pus iniltileri saçaðýmda yaðmurun
körpeciðime yakýþtýramadýðým kara yazma
bahar dallarýnda vurulmuþ kanatlarý güvercinlerin

ebabilim !Kýr çiçeðim mavi göklerimde
aðlarým a oðul aðlarým
getirdikçe seni bana dönmediðin yollar

lakin !Sen dik tut o hüdalý baþýný
bak! Müjdesidir kutlu peygamberin

(Kuran-ý Kerimden
‘’Allah yolunda öldürülenleri sakýn ’ölüler’’saymayýn.
Hayýr, onlar, Rableri katýnda diridirler, rýzýklanmaktadýrlar.’’
(Ýmran süresi))
þehitlik makamý en yücesi hak yolunda mertebelerin

o makam ki !
Uðruna döküldüðü topraklara ölümsüz neferler diktiren

bilirim a !Oðul bilirimde
anayým ben ! Aðlarým

dik tut !
Düþmesin o güzel baþýn omuzlarýna segâhlarýmýn
býrak düþecekse üzerime düþsün sabalar
devrilsin secdeli alýnlara kubbeler

ak sütüm! Yiðidim
geldikçe çorapsýz ayacýklarýn aklýma
azýksýz okul çantan
dirilirim vataným dirilirim kefensiz yollarýna
þehadete kanarým doyasýya

ey !Umumi Temsiliye Azalarý
dileðimdir! Son arzum
yavrumun boþ gelen tabutuna koyun beni
ya da evladýmýn parçalarýný getirin bana

anayým ben Türk’e er doðuran ana
topraða düþtüm yanarým
hakkýmdýr dileðim

bin dirilip gölgesinde bayraðýmýn
canýný almak hainlerin
beni !Aslaným yanýna gömün

‘’Eþhedü en lâ ilâhe illallâh ve eþhedü enne
Muhammeden abdühû ve resûlüh’’

dün bugün yarýn …
sonsuza deðin!
Türkiye Cumhuriyeti andýndan…



Sosyal Medyada Paylaşın: