Düþünce içime bir kuru heves.
Sessizce aðlarým, yaþ belli deðil.
Dilim mühürlenir, ses etmez nefes.
Kalbimi kuþatan eþ belli deðil.
Saða sola bakar durur gözlerim.
Hece hece susar,küser sözlerim.
Ýçin için aðlar, yanar sýzlarým.
Yanýp kavrulduðum, peþ belli deðil.
Dolanýr dururum, haber vermeden.
Günlerce yürürüm, nere demeden.
Hangi yere varsam, onu görmeden.
Zifiri karanlýk, loþ belli deðil.
Iskalayýp geçtim, aþký ikidir.
Yüreðim kahrýndan hasret öðütür.
Geldik, gideceðiz. Ölüm bakidir.
Ne bahar, ne de yaz, kýþ belli deðil.
Bazý gölge gibi yerde gezerim.
Bazý dalga olur coþar azarým.
Bana deðil, Birisi’ ne kýzarým.
Hayal mi gerçek mi, düþ belli deðil.
zekeriya duman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.