Buðulu gözlerime, saðanaklar yaðdýrdýn Bir de kalkýp diyorsun özlemim, sende sustu. Yetim kaldý nefesim, bir gülüþe boðdurdun. Hevesim kursaðýmda, dilim sana mahsustu.
Bu ne biçim hýçkýrýk, sessizce nasýl güldün, Sen gülünce inanki, nefessiz kalýp öldün, Eksilmeden çoðaldýn, içimi özleme böldün. Senin adýnmýþ meðer, gülmen olaðanüstü.
Sanma ki kanatlandýn, aklýn gökte, uçuksun. Aramýzda yýllar var, benden daha küçüksün, Boyun, posun aldatýr, hala dünkü çocuksun, Boþa seslenip durma, konuþma ayak üstü.
Birisi’ ni unutma, tek kalýr ýslanýrým. Aç býrakma gönlümü, seninle beslenirim, Muhabbete gel diye, usulca seslenirim, Yüreðimden gönlüne, serdirdin ipek postu.
zekeriya duman
Sosyal Medyada Paylaşın:
.birisi.(zekeriya duman) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.