Tam þuram aðrýyor, sol yaným
Nefes alamýyorum
Boðuluyorum
Ýçini dolduramadýðým kocaman evim
Þimdi dar geliyor, kabýma sýðamýyorum
Sol yaným aðrýyor
Ankara sokaklarýna attým kendimi
Sokaklara da sýðamadým
Dar geldi
El kadar yüreðimin
Kocaman vücuduma dar geldiði gibi…
Ruhum da daralýyor sensiz
Ýçim kararýyor
Ne pýrýl pýrýl gökyüzünün
Ne de denizin mavisi açar içimi…
Öyle aðýrým ki kendime, kendimi taþýyamam
Bir yandan da kaybolurum bedenimde
Her kafadan bir ses çýkar,
Her kes bir þeyler anlatýr kendince
Kulaklarýmý týkadým her sese
Duymuyorum!
Aðlamaktan gözlerime perde inmiþ
Etrafýmý göremiyorum
Senden baþka seni düþlüyorum
Çünkü kollarýnda ölmek isteyecek kadar çok seviyorum
Nereye dönsem
Nereye baksam hep seni görüyorum
Sensiz ve sessiz Ankara sokaklarýnda…
Bazen yalnýz kalmak
Kaybolmak istiyorum kalabalýklarýn arasýnda
Ama yetmiyor
Geçmiþ gözümün önünde film þeridi gibi
Düþünüyorum an be an
Elimde makas kesiyorum acýya dair ne varsa!
Ayak izlerini arýyorum gittiðim yerlerde
Kokunu içime çekiyorum her nefeste
Sensiz ve sessiz Ankara sokaklarýnda…
Anýlar tazelenip
Karabasan gibi hüzün bassa da yüreðimi
Ýyi gelmeyeceðini
Canýmý yakacaðýný bile bile
Defalarca yapýyorum bunlarý
Sensiz ve sessiz Ankara sokaklarýnda…
Gözlerimin içine bakýp
“Eteðindeki taþlarý dök, sök at içindeki acýlarý”
Deseler de, duymamak için kaçarým herkesten
Direnirim hayata seninle yaþamak için
Nereye baksam hayalin
Kimi görsem sana benzetirim
Sensiz ve sessiz Ankara sokaklarýnda…
Gel gör ki kimseyi yerine koyamam
Sen bam baþkasýn benim gözümde
Ýþte…
Sol yanýmdaki geçmez aðrýlar da senin için
Ýnan sadece senin için
Mustafa KARAAHMETOÐLU
Ankara, 25.09.2015