***Öyle anlar olur ki, insan esirdir hüzne
Ne kalpte gam eksiktir, ne de gözde bir an nem...
"Çok bilen"ler nezdinde tâbi dense de izne
Aðlamak ayýp deðil, sebep sen isen ANNEM...***
***
Gam düþtü sinemde kristal cama
Fýrtýna esmekte us’ta bu sýra...
Hecenin hakkýndan gelirdim ama
Kalem karar kýldý sus’ta bu sýra...
Bir baþka yüksekti bu dalga boyu
Girdaplar pek yaman; dipsiz bir kuyu
Kasvetin karasý koyudan koyu
Çare dað ardýnda, pusta bu sýra...
Aðuydu her lokma yediðim aþta
Aðýr yara aldým en son savaþta
Dertler Arapatý, dizginler boþta
Kader inletmekte usta bu sýra...
Ne üçü beþide, ne dokuz onu
Cem oldu gönlümde hüznün her tonu
Vardýðým son durak sabrýmýn sonu
Talihin ibresi küs’te bu sýra...
Feleðin hükmüne dedikçe "peki"
Yüklendi habire, dedi "bu ne ki!"
Çileler kördüðüm, hatta öyle ki
Kalbim paramparça, yasta bu sýra...
Bahtýmdan payýma, -ederek gurur-
Açýp da aðzýmý diyemedim "dur! "
Teselli umduðum ya ehl-i kubur
Ya gözden uzakta; "hasta!" bu sýra...
Baðrýmý delerken amansýz sýzý
Nerede kaldýn ey Þimal Yýldýzý?
Hüzün çeþmesinden akan, kýrmýzý,
Kan dolu, içtiðim, tasta bu sýra...
Hayat her adýmda kurunca pusu
Bozuldu çehremin gülen dokusu
Aldýðým tek koku toprak kokusu
Kulaðým "gel!"ecek seste bu sýra...
Mecit AKTÜRK
***Seslendiren: MUSTAFA DOÐAN***
***SONSUZ TEÞEKKÜRLERiMLE...***