Buluþtuðumuz günü hatýrlýyor musun? Sözde dertleþiyorduk. Ben sana, Sen bana anlatýp durduk, Ta ki ellerinin soðukluðunu hissedene kadar. Ben sýcaktým,sen soðuk; O zaman anlamýþtým arkadaþlýktan öte olduðunu.
Baktým aklým karýþtý, Olur olmaz kalbime düþmeye baþladýn, Dedim ki;"Tamam;kýzým bu sefer gerçekten yandýn"...
Kýsa süreli mesafeler girince araya, Sesini özlemeye baþladým. Seni duyamadýðým, Göremediðim her salise, Ömrümden ömür gidiyordu sanki.
Ve kavuþma aný; Ýlk öpüþmemiz! Mesafelerin verdiði özlemle deðdin dudaklarýma. Öyle bir kayboldum ki; Saptýðým ilk yön kollarýn, Konumum "Aþk", Artýk kimse tutamaz bizi.
Bu arada ne güzel þiir okuyorsun sen? Ellerimi sýkýca tutup, Göz bebeklerim kollarýnda uykuya dalana dek, Bütün sesler bir yana, Sen bir! Alýþtýrdýn,seni dinlemeye.
Sen nasýl bir þeysin? Sana yakýnken uzak olmak, Seni sevmek,nasýl bir delilik! Nasýl bir tutkusun benim için? Kalbimin ritmini bulup deðiþtirmeyi ya da her seferinde deðiþtirebilmeyi nasýl baþardýn? Bunun,hatta benim tehlikeli olduðumu bile bile; Ateþle barut misali.
Bir seferinde demiþtin ya; "Senin geçmiþin de geleceðin de benim artýk" diye, Haklýydýn.. Bu saatten sonra; Ne sensiz geçen bir geçmiþ düþünebiliyorum, Ne de sensiz geçecek bir gelecek! Seviyorum...
Maide Alpay Sosyal Medyada Paylaşın:
Maide Alpay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.