Bir defter tuttum kalbimle, Sadece sen; Senlerim olan þiirlerim, Sözlerim olan senlerim.. Ve yine sen; Delice seven,sevdiði için ölen, Sana sen gibi yakýn,sen gibi uzak... Yine yazdým kalbimle, Oturttum karþýma senlerimi; Ne biri ne de bir diðeri, Nereye baksam sen! Peki sen hangi sen? Seven sen mi,öldüren sen mi; Yoksa ardýnda bir çift gözyaþý býrakan sen mi? O kadar doldurdum ki "Seni" kalbimle, Yer kalmadý baþkasýna. Kalamazdý ki zaten! Bir kere seven her halini severmiþ, Her halinin "Seni" var bende. Silme silemem ki; Hem hangi seni sileyim? Bir sen gitse bin sen kalýr kalbimde, Binbir gecem gibi, Binbir sen... Sonra düþündüm kalbimle, Rafa,hatta raflara kaldýrmak istedim seni.. Lakin bir istisna vardý kalbimde; Her rafýmda,her raflarýmda yine sen, Sen tazelenecektin, Senlerimle senlenip,sensiz ölecektim. Kaldýrmaya kýyamadým, Vazgeçtim; Sensiz senden,senli sensizlikten, Sessizlikten...
Maide Alpay
Sosyal Medyada Paylaşın:
Maide Alpay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.