tanrı bilinmeyen bir kumpastır.
roman21
tanrı bilinmeyen bir kumpastır.
Sakin deðilim.kendimi güçlü de hissetmiyorum.her an yitip kayboluyorum çünkü.
------------
Öfkenin kurduðu bir aðýr travma
Sinir harbi,
Ve tanrýnýn bilinçli olarak ruhumu boþalttýðý an
ve ne yapmaya çalýþtýðýný idrak etmeden
beni,benliðimi ve kendi irademi
öldürmeye meyilli bir güç haline gelmesi.
olabildiðince tehlikeli oluyorsun yani tanrým
þu silahý kaldýrsan diyorum ensemden artýk
çeksen gitsen beni vurmaktan vazgeçsen diyorum,
beni kendimle,kendi kurduðum dünyamla baþ baþa býraksan
kendi izimi sürsem,kendi yoluma baksam ne olurdu diyeceðim
sen yine de bildiðini,gördüðünü okuyacaksýn.
ve bu yüzden kuduran öfkelerim öylesine güçlü oluyor ki
Hani gücüm yetse þiddetli bir yumruk savuracaðým
senin olduðun yöne doðru
Ama hangi taraftasýn bilmiyorum,
Bilmediðim her yöne doðru kan kusuyorum
Aðzýmda yontulmamýþ küfürler çýkýyor
Ne dinin hükmünü ne de senin hükmünü takmadan
Korkusuzca kendimi tatmin edene kadar
Elime ne geçirdiysem kýrýp atýyorum bir köþeye.
Kendimi de bir çýrpýda kýrýp atýyorum
Kendimi de yoruyorum
Kendimi de kaybediyorum.
Þizofren bir ruh hastasý gibi
Yýðýlýp kalýyorum sonunda sessizliðin içinde
Dilimden,aðzýmdan salyalar boþalýyor
düþüp öleceðimi hissediyorum o an
düþüp öleceðimi ve asla bir daha kalkmayacaðýmý.
22 eylül.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.