Bir bilinmezliðe yürüyoruz oysa, karanlýk yürüdüðümüz yol, geride kalan puslu birkaç fotoðraf, hasta bir kalp, kurumuþ gül yapraklarý.
Bir bilinmezliðe yürüyoruz , bilmiyorsun. Ellerimde yorgunluðun izleri, yüreðimde aylarýn kýrgýnlýðý, ne geçecek ölürsem, ne susacaðým yaþarken.
Hep yazacaðým böyle, kanayacak parmak uçlarým. Bir gün bütünüyle tükenmiþken, aðlayacaðým.
Son kez.
Kýrgýnlýðým; hiçbir zaman geçmeyecek sana. Küskünlüðüm bitmeyecek. Gitmeyecek içimdeki yolcular, ötmeyecek kuþlar dallarýnda.
Solmayacak çiçekler, her gün sulayacaðým. Aðýr aðýr öleceðim içimde. Önce kalbim soðuyacak benim, sonra bedenim.
Bir bilinmezlik yürüdüðümüz, karanlýk derinlere dalýyoruz. Ne batan teknelerde el eleyiz, ne otobüste iki koltuk yan yana.
Sana baþka aðlayacaklar, bana baþka. Bana hastaydý, diyecekler. Hiçbir þeyi yoktu diyecekler sana.
Bir bilinmezlik benim battýðým, senin sürdüðün kýsa dönemli bir ölüm. Fakat uyanacaksýn günler sonra. Kurduðun düzene vereceksin emeklerini, kýrdýðýný unutacaksýn. Oysa öncedir benim öldüðüm. Ben binlerce kez yutkunacaðým, sen dümenini kýracaksýn baþka limanlara, kurtulacaksýn.
Bir bilinmezlik yürüdüðümüz. Senin kanatlarýný kýrýyorlar, benim kemiklerimi. Sen uçacaksýn iyileþince, ben ömür boyu yatalak.
Yeni þiirler düþecek kalemimden, yeni türküler düþecek dudaklarýma, birkaç mýsra karalayarak.
Sen kurtulacaksýn cehenneminden, ben her gece cehennemime döneceðim; aðlayarak.
Bir bilinmezlik sürüklediðin; Ellerim kanýyor benim, yüreðim en yaralý yerim.
Sen içindeki ateþi söndürüyorsun, benim yangýnýmý daðlayarak...
N.K-2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sihirli Kalem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.