Yalnızlığın iklimi,

Yalnýzlýðýn iklimi,
Kabuk baðlamýþ,
Tenimde kirli lekeleri,
Kapanmayan bir yaranýn.

Göz yaþlarý da karanlýk.
Sözleri unutulmuþ bir melodinin,
Aðlayýþlarý gibi,
Ruhuna kapalý.

Zaman,
Yabancý kalmýþ,
Yarattýðý aþklara,
Bekleyiþleri ise yorgun.

Mevsimi geldi,
Bak,bu son kýrlangýç,
Terk ederken hüzünleriyle,
Son baharý.

Bulutlarýn son yaðmuru,
Sonrasýna yaðýyor,hayallerin,
Dalýp gitmeleri umutlarýn,
Çok yalnýz.

Ay’ýn yankýsý,
Üzer bu akþam gözlerini,
Bir damla göz yaþýný kurban etmek,
Acýtýr yalnýzlýðýný.

Þüpheler,
Yýlgýn inançlarýný,tetiklerken,
Sessizliði bozan,
Sabahýn ilk yýldýzý.

Belki’ si,
Hep yaþanmýþ olur,
Bunu bilirsin,
Sorgularsýn,
Neden,hayatýn son sözü,
Var oluþlara olur.





Sosyal Medyada Paylaşın: