Ben benliðimi mahkûm ettim yýllarca içimde Kimseler bilmeden. Hergün her gece eziyet ettim’de benliðime Yeter bile, demedi bana. Yalvarmadý, dayandý eziyetime, her gün attýðým dayaðýma.
Ben benliðimi mahkûm ettim yýllarca içimde Ne göreni oldu Ne’ de, gelen bir ziyaretçisi oldu Karanlýk hücremde, yýllarca hürriyete kavuþacaðý günü, hep bekledi durdu. Bir kuru ekmeðe bir damla suya Tahammül etti. Yýllarca içimde engüzel yýllarýný eziyet çekerek geçirdi.
Ben benliðimi mahkûm ettim yýllarca içimde Benliðim! Bir anlýk, nefes uðruna Hürriyetin tadý uðruna kaç kez isyan etti bana karþý Buna raðmen af edemedim. Bazen! Ýsyanýna dayanamadým acýsýna çektiði eziyetlere dayanamadým aðladým çoðu zamanda Yine de, onu, Affedemedim, mahkûm tuttum içimde.
Ben benliðimi, mahkûm ettim yýllarca içimde Benliðim direndi, çok direndi hürriyetine kavuþabilmek uðruna Yine’ de kavuþamadý. Neden diye sorarsanýz, þimdi beni iyi dinleyin. Benim benliðimin öyle büyük bir suçu var’ki, af edilir cinsinden deðildi. Bir zamanlar, kendine güvendiðini sevildiðini sandý. Unutulmaz bitmez tükenmez yalan, fakat bir o kadar güzel sözlere aldandý Belki dedi vaz geçtim tüm düþüncelerinden Ve sonra! Yýllarýnýn engüzel çaðýnda kendini mavh etti, kendini kandýrdý. Bu yüzden kalem kýrýldý Yýllarca içimde, mahkûm olmak zorunda kaldý.
21 Eylül 2015-09-21 Ahmet Yüksel Þanlý er
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.