ben bu þiþenin etrafýmda olmasýný sevmedim, gazeteler serip yere
benekli bir petek duasý edilen vardiyalý bir sevmek takýldý içime
üzerimde kan, ne þehit ne þahit
topraklý yollarda traktörle seviþen taþlarýn adýna
kabuslarýmýn dahi ceset koktuðunu söylerim
birinci kat, dilimde kömür tükürüðü, isyan edersem olmaz
bana da usulca akar sonra gökyüzü
iki de bir aðlamalarýn uykusuzluða iyi gelen yaný olabilir
hatta bodrum katýnda ölü hamamböceklerim
her biri benim yetim komþularým, beni öpmeye gelecekleri yer de
ölü vermelerine üzüldüm
darýlma pazar, uzaklarda tüm çaðrýþým sinekleri
buna biraz da ibne takýntýsý olan kadýnlar da dahil
gölgeleri uzun genç kýzlarýn güzelleri de bir baþka
hançer gibi sivri, geceler boþ þiþenin içerisine üflenir
isterse çok kýsa zaman da ölür mutsuzluðu
yollarýn bile intihar edebildiði bir dünyada yalnýzlýk yok
mezar taþýnýn bir sebebi de unutmamak yaþayanlar adýna
kaldýrma ellerini,
ellerinden diplerine aðýr tiner kokusu çekilir
ne çok da sevmiþtim halbuki seni semra abla
meraklý olmasaydýn keþke her þeye
tezgahýmýn ucunda bozukluklar
bir þey eksik, eksik olabildiði kadar
havaya kuþ atarlar
mermi olmasýn o, pasý daha bir zehir, toprak aðlar
aramda ne kýsa paslaþmalar yapýyorum sýk sýk
bir lüfer balýðýnýn dudaðý gibi, gözleri
bu korkunun sebebi içinde kalan kin olabilir biraz da
dudaklar da kalýntý, gözler de ölüm sesi, vurmayýn oltalarýn ucuna o iðneyi
sen, rüyanýn içinde tartýþmasýz bir öteki
kan kokusu týrnaklarýnda
tutkusu kalmamýþ bir ezgi
benim içimden çýkarsýnlar beni
zorlamayýn, lütfen zorlamayýn
kolay deðil elbette yaþamak dedikleri
ama þu göðüs germek dedikleri, benim avuçlarým yetmiyor dünyaya
yüzüm daha bir küçük halbuki
yeniden o güzel günleri hayal ederim
uykusuzluðun bir sebebi olmalýydý, bir inanç sanki
ne çok özlemiþim sizleri, sizler de rüyalarýma girmeyeli
ah þu çam aðaçlarýnýn dibi, mangal yürekli inanmak
eþref saatimde ne yalnýzlýðý, ellerimiz bizim temiz, ellerimiz nemli
savurun þu karanlýðý, bimar olmak, aðlamak, mesele aslýnda hepsinin ötesinde
ne içiriyorlar bize þimdi
þu bok çukurunda bilekleri kesili insanlar
kötülük diyorum, anne sen ne iyi kalmýþsýn öyle dört duvar arasýnda
günaydýn mýsýn yoksa sevmelere
ben kendime býçak kalayým iki adým geri
çöküyor bina,
-imdat, aðlayamýyorum,
ne trajik þu kaybýn sesi
karýþtý saçým, saatler inilti, beni birazdan öldürecekler
saracak dudaklarýmý sýcak bir karýnca adýmý
her þeyimiz yalnýz kalsýn
gül güzel, maþa yaðlý, umut terk
bir lastiðin kahverengisinde sýkýþýp kaldým
yitimim boynumda urgan
yetiþemiyorum
tut da diyemem, vakit çok erken
beni birazdan atacaklar aþaðý
yüzün daha bir dicle þimdi