Aşk Takvimlerden Düştü

Anladým ki,
Anlýk bir tebessümdüm yüzüne konan
Ve bir çift söz, dudaklarýnýn ucunda misafir
Anladým ki, gözlerin kazara gözlerime deðdi
Ellerin öylesine dokundu ellerime
Yüreðin yüreðime.
Mevsimini þaþýrmýþ bir çiçek misali açtýn
Sonra rengini, kokunu býrakýp kaçtýn
Anladým ki, sen beni hiç sevmedin


Ömrü kelebeðinki kadar azdýr mutluluklarýn
Bir umut, bitmez dersin
Býrakýp gitmez dersin
Kendini kahredersin
Sonra bir bakmýþsýn yapayalnýzsýn yine
Yaralý bir kuþ misali, çýrpýnýr durursun
Kudurursun
Ve sonra dilinden beddua düþer
‘’hay böyle kaderin, böyle talihin,
Allah belasýný versin’’ dersin.

Þimdi, nasýlým biliyor musun?
Hani, çocuklar vardýr ya, öksüz
Kim okþarsa saçlarýný, gözleri dolar, aðlarlar,
Kim gülümserse yüzlerine, yalandan olduðunu anlarlar
Hani, yüreðine bir acý oturur ya adýný bilmediðin
Göçük altýndaki çýðlýða benzer eþgali
Karaya vurmuþ bir sandal kadar kýrýk ve dökük
Hani, dalýndan düþen bir yaprak olur ya dargýn
Hani, dört duvar arasýnda bir mahkûm olur ya,
Güneþi beklemekten yorgun,
Hani, bir þiir ürperir ya þairin dilinde can çekiþircesine,
Hani, bir türkü düþer ya mýzraptan, acýta acýta
Öyleyim iþte.

Anladým ki, her þey bir düþtü
Sen gittin, aþk takvimlerden düþtü.

Serkan Uçar

19. 09. 2015


Sosyal Medyada Paylaşın: