YABANCI....

Aþk göç etti bende,
Tutundu turnalar peþine...
Yalancý memleketler buldu kendine...
Soðuk, sessiz ve kederli....
Týpký senin gibi sevgili...

Ben ise...
Sýr oldum,
Gölgesinden kaygýlý,
Sevmenin hýrsýzý...
Korkuyorum yaþama dokunmaktan..
Çiçekleri koklamaktan.

Tutamadým baharýn saçlarýndan...
Pencerelere de dargýn,
Kapýlarý ise hiç sorma...
Yer demir gök bakýr,
Yetim gibi acýlý...

Saklanýyorum içime...
Götürdün bütün özgürlüklerimi...
Tükettin her þeyimi....
Býraksaydýn bari kalbimi,
Gülebilseydim bende yaþama....

O günden beri kaybettim kendimi...
Bir gözyaþý býraktýn,
Kirpiklerime sen aðýr...
Dinlemiyor, muhalif gururuma inat,
Firarda Aþk.

Yüreðim eksik...
Tuzlu hayat,
Kaçýk tadým,
Aklým girift,
Aðlatan þarkýlar bestesi gibi...
Hüzün yaðýyor aynalara.
Yoksa öyle mi geliyor bana?
Týpký eylül gibi, hazanda aþk...

Mevsimler kimbilir hangi tohuma gebe.
Güneþ kor,
Gökyüzü gri,
Deniz siyaha meyyal,
Maviye gücenmiþ...
Bulutlar aðlýyor,
Yer gülmüyor...
Toprak kahve,
Aðýt kara...
Bense mehtaba el sallayan,
boþluða kayan yýldýz....

Ah be sevgili,
Sen gittinse eðer,
Bu bendeki yabancý kim?
Zehra Asuman
Sosyal Medyada Paylaşın: