Mutluluklar

Mevsimlerin deðiþtiðini hiç kimse bilmeyecek
Ve karýncalarýn üþüdüðünü

Bir zamanlar açardý güllerimiz
Çarpardý yüreðimiz zümrüt tepelerde
Ah yarýnýn
Gelmeyeceðinden korkarak yaþardýk
Severdik oysa, öylesine ölürcesine
Sevinirdik küçük parýltýlarda
Þimdi büyüdü mutluluklar
Biz yetiþemez olduk çocuklarýmýza
Oyunlar azaldý çoðaldý oyuncaklar
Azaldý MUTLULUKLAR

Taþla, çamurla, çemberle oynarken
Nasýlda çoðalýrdý umutlar

Gel sevinelim desem kaç kiþi öpecek yüreðimden
Gel oynayalým desem…
Gel gezelim desem
Gel desem…
Yorgunluk, býkkýnlýk, sevgisizlik
Pusu kurar aramýza, darýlýrsýn
Oysa sende severdin yeþili
Bulutlara sarýlmayý

Ah mutluluk uçma
Yakalayacaðým sonunda

Kim bulabilir ki þimdi
Sakladýðým düþlerimi?










Sosyal Medyada Paylaşın: