umudumuz vardı bizim

umutlarýmýz vardý bizim,
gök kuþaðýna boyayacak týk yurdumuzu.
ne yokluk olacaktý, ne de yoksulluk.
altýn sarýsý baþaklar,
bal damlalý üzümlerle bezeyecek tik her yaný.
harman yerinde kuracaktýk düðünleri,
ve halaylar çekecektik yurdun dört bir yanýndan.
umutlarýmýz vardý bizim,
çoban ateþleri yakacaktýk yürek sýcaklýðýnda,
sevginin kemendi ile saracaktýk her insanýmýzý.
gariplik çekmeyecekti yurtlu, yurtsuz.
kardeþ kavgasý duracak, kol kola kuracaktýk yarýnlarý.
her cenazede aðlayacak, her düðünde oynayacaktýk.
umutlarýmýz vardý bizim,
yüzümüzü ýþýða dönüp yürüyecektik,
ne geçmiþin kavgalarý, ne de karanlýðý kalacaktý.
bir olacak, iri olacaktýk,
ve yýldýzlar saçacaktýk, yalnýz yurdumuza deðil
ezilen bütün halklara.
yeniden doðuracak týk medeniyet güneþini Anadolu’dan.
umutlarýmýz vardý bizim,
ama bazý orospu çocuklarý içine sýçtýlar...
Sosyal Medyada Paylaşın: