zaman ucundan yanıyor...

Teknemin ucundan yakmýþtým
Ki sular çoktan geri çekilmiþti

Ressam bileklerini kesti gün boyunca
Kan yerine kül akmýþtý kaðýtlara
Seni çizdiðimden beri gözleri yaþlý ressamýn
Sular geri çekildi sevgili
Yakamozlarý unut-tum artýk.

Zamanýn ucundan kesiyordum kör bir makasla
Kestikçe takvimler birikiyordu avuçlarýma
Hangi nehirde yýkansam dedim kendime
yedi kere, yetmiþ kere,yedi yüz kere…
Hangi taþa çekiç sallasam bileklerimin iniltisi için
Çiçekler ölüyor bak iþte!
Pencereme vuran her yaprak kuruyor
Duymuyorum,penceremi sýyýrýp geçen yaðmuru
Camdaki buðulara seni çiziyorum saatlerce
odam uykusundan uyanmýyor.

Kendimi sýðdýramadým küçük bir paltoya
Beklerken seni,hep üþüdüm
Üþüdükçe günlerimi saydý þairler
Bilemediler annem çoktan tutmuþtu yasýmý
Yorgun ayaklarýmý sürebilirim denize isteseydin
Eðer sen gitmeseydin ben aðlamayý da unuturdum
Bak þimdi düþlerimi yapýþtýrýyorum
Eksik parçalarý olsa da…

Sosyal Medyada Paylaşın: