Dilsiz an’lar

(Dalgalý saçlarýndan varmak ne zor bir limana
Demir atmak ne zor kalbine….)

Bir bardak suda uyuyan tenim ateþler içinde
Kýzgýn alevler penceremde nöbette
Her sabah güneþ kýrýlýr perdemden içeri
Öptüðüm çiçekler kurur düþünürken seni
Oðlum büyür…

Ýðde dallarýndan düþtüðüm gün
Sensiz odam küflü bir dil olur
Dilsiz an’larým olur þiir yazarken sana
Dilsiz ölüm-ler çýðlýk salyasýyla önümde
Köpekler kudurur ellerimde
Bedenim titrer
Fitilli fanus is-toplar gözlerimde
Sen kül ile savrulmuþsun bir vakit
Üzerimden yýllar geçer ve oðlum yaþlanýr!
Ve sen ahir sorularýmýn zorluðusun o an
Girdiðim ebced hesaplarýndan çýkamam
Kibritler ve mumlar mezar baþýnda
Yeþil taþlara kýna, gelinliðinle ölen kýzlardan
Kim sevdi seni
Kim gördü beni
Okunan ayetlerden aðlamýþtýn elif gecelerde

He caným aynalar da mý küsecekti
Bir akþam seni resimlerinden izlerken
-mi ölecekti þair

Sosyal Medyada Paylaşın: