bana geliyorsun
burnumdan içeri giriyor uzun bir tren
ýsrarlý bir kýz çocuðunun yanaklarýna yapýþmýþ saçý
ceplerinin dibinde leblebi tozu, biraz da para
kuruþuna kadar insan olmayý anlatýyor ellerin
bir düþme sesi
omzundan yuvarlanan su damlasýna inanýyor þimdi karýncalar
görünceye kadar seni
bunlarý ötememek aðýr mesele kardeþim
hýr çýkarmak istediði belli gözleriyle þeytan tekliyor
kalmýyor kafirin yediði yoðurt
tabuta kadar sürünüyor ayaklarý
ama kardeþim uyanýr uyanmaz kahvaltý yapan piçin otlu peynir kokan ayaklarý
gece nereye girdi haminto
güya biz þimdi kaparoz süheyla’nýn
naylondan çoraplarýna aþýk köpekmiþiz
bunun için aðlamýþýz
hem de küsmüþüz kendimize bir de
demen hoþ olur, pejdir mürdür siyahýndan üzüm pekmezi
tam yýrtarken aðýný, ketenpere oðlum desene, kalbini kerpetenle söküp içinden
etme böyle þikayet aynaya bile
sarhoþluðun son perdesi kerkenez davasýnda
yiten güzelliðe mi yanmalý
bir güzel görünce insan söylemeli akan þelaleler gibi dobra
öyle yüksek, demeden iþte hovarda
biraz da saygýsýz, burnumun içinde trenden
ah bu özlem vurgun yeri, takasýnda ne faça, o biçim delikanlý ara
üflediðime deðse yanmam aslýnda
ayaklarým çarpýlsýn ki ben dokunmadým ona
bileðine kadar girmiþse keder içine, suçumdan terso olayým
masum suyun çok mazuratý vardý
ýhlamur aðacýný soymadan yataða atmýþlýðým vardýr
tuvaleti yalnýz býrakýp çiy tanesi gibi tüydüðüm de
geçiverdik zýplayarak
düþtüðümü söylemedim
emrivaki hastalandý gururum, kaçýverdiðim gibi cennetten
kamaranýn en darýna girdim
sutram çingene avucunda iki dal esrar
söylesinler beklemeden herkes yarýna geçsin
bunlarý ben söylemedim
hasbelkader aptallýðým tam üzerimdeyken
kimseyi sevmeyin mi dedim
demedim
bütün aþk þarkýlarýný seninle söylerken
senin üzümü çarýksýz alýp gelmiþliðine sevindiðimi gözlerimle
poðaçalarý ikinceye fýrýna verip ýsýttýlar
sen çayýn demine tükürdün
ben aðladým
iki dal hüzne dudaklarýmý büküyorum
körüklü otobüsün arka sol köþesinde sarýlmýþken kocaman boruya bir çocuk
eþyalarýn dilinden anlayan dedidoðurgan teyzenin eþarbý gözüme takýlýyor
kimseye kalmayacak bu hayatýn insanlarý
nasýl da esaslý kalacak kalp macerasý
kasabalarda artýk kalmamýþken
su pahalý, elektrik kesik, gaz yolda, sana da mý söylediler
sýrrý yoktur göçmenin havalar soðuyunca
fakat seni anlatýrken ben aðlýyorsam þu an
bir sen... beni anlayan, öyle soðukta donarken
ýþýklarý kapat da uyu
nur tanelerine esmer tenin alýþsýn
köprüaltýyým þimdi
ya da ziyaretçi saati bitmiþ bir müze
gelip de geçmesin derdim
o ahu kiþi
fakat sen de artýk yokken
en çok da aþk olmuþ, yokmuþ; þarkýsý söylenmeyecekse
dünün boynuma yýlan gibi sarýlýp kanýmý çektiðinde maviye
gülmelerinden bahsettim peygamber sabrý ve Davut özü
aslýnda eskiden de olsa bilirdin
istediðin saate, istediðin gibi sarýl yorgun bedenime
düþürme çocuk sevincimi yere
madara olmuþum pek nihayetinde
zehirlendiðim yetmez, doldur þiþeyi kökünden
bugün çaðýrsam yetmez, ütü masasýnda yasinin okunmuþ
iki çift söz kaldý geride
çalsa saz çalmasa az
yaþamak dedikleri elzem, bir o kadar da aðýr makam be güzelim
ve aleykümüsselâm müebbetim