Bütün güzel günleri hatýrlayýp yaþ döktüm, Sonra bilmezsiniz siz nasýl büyüdü yangýn. Kahýr, keder içinde uzayan saçý kestim. Ardýndan dakikalar, saatler boyu yandým.
Her þey dediði gibi kolayca olmuyormuþ, boþalan yer kuru bir nefretle dolmuyormuþ. çiçeði susuz býraksan anýnda solmuyormuþ. Günler geçti üstünden, çabuk geçecek sandým.
Ne çok yaralandýk biz, bu ne tür bir iþkence? Nasýl cümle kurulur, nasýl ayrýlýr hece, hangi söz dizimiydi bizi anlatan sence? Neydi bunun özeti, neyi yanlýþ anladým?
Kuru bir dal çökünce ayrýlýrmýþ dalýndan. Ne çabuk soðumuþsun, kopup gittin yanýmdan. Canýmý çekip aldýn, kolumdan kanadýmdan Hangi gerçeðe küstüm, sen kaçýncý yalandýn?
Onca rüyama gelip karþýmda duruyorsun. Ben binlerce kez sussam sen cephe kuruyorsun. Eðilip kulaðýma hal hatýr soruyorsun. O kadar çok geldin ki, aðlayarak uyandým.
Unutmak mümkün olsa yakýp yýkarým seni, darmadaðýn bir roman katilin yapar beni. Sesini unuttum ben, vaktidir ellerini. Kalbim ah ki hastadýr, düþüncededir aklým.
Kaçýncý þiiredir bir ihanet döþedim, bilmem kaç gün böylece düþünceli yaþadým, Yara henüz geçmeden sen günlerce kaþýdýn. Kalbimde kara leke, yüzü içimde saklým.
Kaçýncý þiiredir sana baðýrýp, kýzdým, Gözyaþlarý içinde acý günlükler yazdým. Kimi uysal düþündüm,kimi acýmasýzdým. Bir düþün onca söze raðmen nasýl dayandým.
Þimdi kalkýp gel demek, bir daha öl gibidir. Gözlerimde bir ölü, çekilmiþ göl gibidir. Susamýþsan, yüreðim kurumuþ çöl gibidir. Ben dünden kalan bene tutunup, sarmaladým.
Baþka birini alýp yerine koymam inan, senin yerin tümüyle iþgal, tümüyle yalan. Ýçimde aþka açýk kocaman kapý býraktým, Sende biriktirdiðim öyle çok þeyi yaktým.
Deðil yüz yüze gelmek, sesini duymayacak. Tek bir kelime bile dönüp yazmayacaðým. Deðil sormak birine, adýný anmayacak, seni soran dostlara artýk kýzmayacaðým.
Dilimde þimdi þarkým, buluþmalar yakýndýr. Fakat dünya kirlendi, ertelendi mahþere. Her türlü doðru yanlýþ benim hesap yükümdür. Acýsý da benimdir, günahý da bin kere.
Yüzüncü þiirdir bu, sana, bana, her þeye. Sonuncusudur belki, ha yaþadým ha öldüm. Sorma niçindir öfken, bu kadar sözün niye? Ben o büyük azabý týrnak acýmla gömdüm.
Yüzüncü þiirdir bu, yüzüncü olmaz sýzým, yüzüncü yaram gibi içime yazdým seni. Yüzüncü ölüm gibi, umudu olmaksýzýn, girip rüyalarýma, kaç kere üzdün beni.
Yüzüncü þiirdir bu, yüzüncü sen içimde, Susup konuþtuklarým yer etmesin içinde. Bilmem gece saat kaç, uykusuzluk üçünde, Kaç kat toprak attýn da içine gömdün beni?