gözlerimi kapatýp geri gidiyorum
içimde geriye gitmek güzelleþiyor
içimde çoð yara açýlýyor
hiçbir þey yapmadan Ýzliyorum
o yara orada hissediyorum
endiþe
mutsuzluk
öfke
seyrediyorum
yargýlamadan yeniden yaþýyorum
geçmiþe geri gidiyorum
hatýrlamak bir þeye yaramýyor
biliyorum o yara orada
yargýlarsam yeniden saklanacak
egom bakmak istemiyor
merhametle kendime bakýyorum
bakmak güzelleþiyor
geçmiþ benim aracýlýðýmla yaþýyor
ölüm beni tavlamaya devam ediyor
þimdi ki an hep kapýda
içerden sesleniyor ;
’aç beni
aç beni ’
bekliyorum beni kendime
birdenbire
bir tek çocukluðumu hatýrlýyorum sadece
o an bütün yaralarýmdan öpüyorum
bir kilit kýrýlýyor
neyse
geçmiþi bir kenara býrakýyorum þimdi
sadece geçmiþten geleceðe
bir geçiþten okudukca beni
seni yazasým geliyor içimden
sâkin
sessiz
hiçbir þey olmuyor diye düþünürken
birdenbire
o gül dedi diyor
gülüyorum kendime
güldüm
o uç dedi diyor
bir bakýyorum kanatlarým yok
arþ ötesi
birdenbire
bir gül açýlýyor ruhumda
o an anlýyorum ki
gülün bir anlamý yok
kanata gerek yok
vardým
var
anlayan anlayacakta
anlamayan anlamayacaklara
anlayan anladýðýný sanacakta
onlar uyanacaklara yandýkça
uyanacakta ne olacak
o ol dedi
oldum
olur ne
ol ne
neyse
yaþayankelime
1392015
18: 08
.