Ufukta bir telaþ var, ufukta bir kýzýl renk, Güneþ, batmadan önce son demini yaþýyor.... Gökkuþaðý misali, göðü kaplayan ahenk, Yakamozlar, daðlarýn üzerinden aþýyor....
Tabiatta bir sükut, gölgelerde derinlik, Bulutlarda bir çizgi, eve dönüþte kuþlar... Hüküm süren karanlýk, ürküten bir serinlik, Ýkiside güneþin batýþýnda doðmuþlar....
Yavaþ yavaþ perdeler çekiliyor evlerde, Yanýyor her sokakta, birer birer ýþýklar.... Bir hüzünü yaþýyor, günün battýðý yerde, Ta ki sabaha kadar, hasret çeken aþýklar.....
18.05. 2007
Sosyal Medyada Paylaşın:
ahmet turgut atlık Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.