HÜZÜNDÜ EN SEFİL DUYGU...

Tekrarý yoktu hiçbir cümlenin
Lakin
Devinirken âdemoðlu
Elinde olmadan
Müdahil olduðu her bir tahakkümü idi
Rütbesi kýldýðý.
Ýzafi olsa da görüntü
Salkým saçaktý ruh dediði
Kemale ermiþçesine
Sonradan görme bir kavimin
Yüzü suyu hürmetine
Devirdiði ne çok çam
Altýnda býraktýðý onca itham.

Gürültü idi yüreðin git dediði
Hüzündü kimine göre
En sefil duygu
Namzetti ne de olsa
Ýnsan kalabilmenin tek delili
Saklamaya ne gerek var
Döktüðün gözyaþýný
Külfetti ve hacimsiz bir ruh
Kimine göre
Derbeder bir gönlü yeðlemekti oysa
Yerli yersiz vurmaktansa mazlumu
Yerden yere.

Günün, sözün özü
Sevmek çok zordu
Durduk yere.
Görmediðimi sandýðýn
O rüya idi aslýnda
Cennete açýlan pencere:
Aþkýn yüzü suyu hürmetine
En asil duygu nezdinde ve
Eþlik eden þu fani bedene.

Hiçbir hecenin tasviri yoktu
Þu koyultulmuþ kalabalýkta.
Ýzafi ne çok söylence
Hele ki bir bardak suda kopan o fýrtýna.
Yersizdi nasýl da yolsuz
Hepsi asýlsýz
Sondan baþa sayarken hece hece
Demli idi pek çok gölge.

Kýrýk sözlerin kýrýk coðrafyalarýn
Beyaz yüzlü insanlarý,
Kol kanat germiþ iken
Dostluðun saf yankýsý
Muzdaripti gölgeler bile
Suskundu evren
Homurdansa da kendi dilinde.
Muzaffer bir eda kara gözlerinde
Sefil bir yadsýmazlýkla
Kötülük saf durdu baþtan sona.
Sol bastý piyanonun tuþu
Sonunda haykýrdý çýðlýk çýðlýða
Ýnsanlýk;
Sona ramak kalmýþ ne çok þarký
Hep ama hep kulaðýmda ayný týný.


Sosyal Medyada Paylaşın: