hangi deðer karþýlýðýný buldu ki......bu yüzden hep yabancý kaldýk.kalmaya da devam ediyoruz. ---- koþuþturuyoruz durmaksýzýn ve yüzüne bakýyoruz hayatýn sen kimsin diyor seni tanýmýyorum diyor utanmadan.
oysa nasýl da seviþirdik baki olmayan gecelerde iniltilerimiz yeri göðü delerken biz öyle mutluyduk ki sevinçlerimiz bir ýrmak gibi gözlerimizden akýyordu.
nereye aksa yaþamaklar filizlenirdi ve filizlenen yaþamaklar gövdelerinde meyvalarýný öyle büyütürdü ki susuþlarýna renk gelirdi güleç gamzeler eklenirdi yanaklarýna.
ve þimdi de yabancýsý kaldýk bu hayatýn ne yazýk ki tanýdýðýmýz insanlarýn bir hiçlik makarasýna sarýldýðýný izlerken sessiz kalýyorum her þeye.
sadece bir þarkýnýn enstrümantal ezgisi oluyorum. içim kederleniyor hem de ayarý olmayan bir fýrtýna gibi. kavruluyorum sanki sýkýþýyor ruhum kaldýramýyorum bu kaldýrýmlarý.
9 eylül.
Sosyal Medyada Paylaşın:
roman21 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.