Ya Rab!
Ýçimiz yanýyor yüreðimiz kan aðlýyor
Canýmýz acýyor sen sabýr ver
Nefes alýrken kendimi suçlu hissediyorum
Onlarýn nefesinden mi ç/aldým
Gencecik fidanlardý onlar
Sýrtýmýzý Mehmetlere yaslayýp
Rahat yataðýmýzda uyurken
Þanla, þerefle vatan uðruna nefes alamadan gittiler
Onlarý cennetine mazhar eyle ya rab!
Ya Rab!
Ýsyaným sana deðil
Yeter artýk akan kan dursun
Ademin yüreði yaralý içi kan aðlýyor
Daha yetmedi mi? Nereye kadar?
“Yalnýz Senden yardým diler yalnýz Sana kulluk ederiz
Seni sýðýnak barýnak tutamak biliriz”
Senin verdiðin caný alanlarý
Üç beþ çapulcuya çanak tutanlarý sana havale eder Y/ALLAH deriz.
Ya Rab!
Sustum! Söyleyecek sözüm kalmadý
Sözün bittiði yerdeyim, kelimelerim kifayetsiz
Cümlelerim yetim ve öksüz
Ya Rab! Sen “ol” demezsen
Sinek kanadýný oynatamaz, vardýr bir hikmeti...
Ya Rab!
Dayanacak gücümüz kalmadý, sabrýmýz tükendi,
Býçak kemiðe dayandý...
Yüreklerimiz evlerimiz yangýn yeri
Çýktým huzuruna el açtým sana Ya Rab!
Ne olur “kahhar” ismi þerifin tecelli etsin!
Kun fe yekun
Emrin zalimler için olsun
Onlarý kahreyle ya rab!
Analarý evlatsýz,
Gelinleri kocasýz,
Çocuklarý babasýz býrakanlarý,
Vatanýma göz dikenleri,
Milletime kastedenleri
Ezanýmý dindirmek isteyenleri,
Þanlý bayraðýmýn dalgalanmasýndan rahatsýz olanlarý
Kahr-u periþan eyle ya rab!
//Ahhhh be ANADOLU, þimdi yurdumun her köþesi aðlayan ANA DOLU//
Mustafa KARAAHMETOÐLU
07.09.2015
Sevgili Sevdegül’e gönül dolusu teþekkürler…
Kun fe yekun (Ol der oluverir)