Sadece barýþ istiyordu çocuk, sahil kýyýsýna vurmak deðil…
Gözlerimizi ufka dikip Ýçinde kýsa bir not olan þiþenin Sahil kenarýnda kýyýya vurmasýný Beklemeye alýþmýþtýk biz…
Sen nereden çýktýn? Hiç hesapta yoktun Analar çocuk doðurur sanýrdýk Denizlerde üstlenmiþ þimdilerde doðurmayý Dalgalara vermiþ o güzel canýný Kumlara teslim etmiþ bedenini…
Biz susmuþken ebediyen Senin resmin konuþuyor duyabilene Kimi aðlýyor, Kimi isyanlarda, Kimi suçlu arýyor, Bir baþkasýný suçlamak kolayýmýza gidiyor…
Kendimizin suçunu kendimizden Ýnkâr ederken Aklanabilir miyiz sence? Ya da ne kadar sürer Senin için çektiðimiz acý?
Senden küçükler, Akranlarýn, Belki senden birkaç yaþ büyüklerin de Öldüðünde hissettiklerimiz aynýydý Þimdi sýra sende…
Bunca zamanda ne deðiþti? Senden sonra kim bilir nerede? Can verip vuracak baþka bir çocuk yüreðimizin kýyýsýna Seni bir adým öteleyecek Aðýtlar ona yakýlacak Ve Hiçbir þey deðiþmeyecek Yine beceremedik Affet çocuk…
Oysa çok zor deðildi istediðin Sadece barýþ istiyordun, gönül kýyýlarýmýza vurmak deðil…